'Dame!'

De garage belt en zegt: 'Dame! Ik heb vervelend nieuws voor u.  Behalve alle gewone zaken is de carterpan lek, die lekt olie. Die vervangen kost 325 euro. De distributieriem moet vervangen, dat kost 400 euro. Nee, we zijn er nog niet. Er is méér. De handrem achter is versleten. De brandstofslang is verroest. De grote onderhoudsbeurt èn alle reparaties die echt moeten (vanwege APK en mijn eigen veiligheid) bedragen 2.250 euro. Kortom: uw auto is financieel failliet. De auto staat nog op de brug, wij maken u echt niets wijs, u mag komen kijken.'

Ik was met een vervangende Hyundai Koekblik. Daar ga ik ook snel weer mee terug. Mijn nieuwe garage is prettig en betrouwbaar, denk ik, maar ze verkopen Seat. Het is Wills garage sinds jaar en dag. Zij heeft Seats. Niets ten kwade van de Seat, maar ik wil geen Seat.

Ik heb een paar blauwe Toyota Celica's gevonden, zeg ik. Met 150.000 km op de teller. Eentje van een garage te Oss. Is het misschien een idee dat u die voor mij koopt en controleert, dat ik die dan van u koop? Dat is geloof ik geen gebruikelijke transactie. Maar omdat ik blijf zitten, want zelf vind ik het wel een goed idee, en ik beloof dat ik mijn auto daarna bij hen in onderhoud houd, gaat hij toch bellen. 'Is het een beetje een lekker autootje?' vraagt hij aan Oss. 'Ze hebben daar een heel ander dialect dan wij hier', concludeert hij na afloop.

De transactie zoals ik me die droomde gaat natuurlijk niet door. Leuk geprobeerd, Lucie Theodora. Maar dit moet ik zelf doen. Hij vindt de Brabo's ondanks hun accent wel betrouwbaar klinken. En wat al helemaal vóór ze spreekt, zegt hij, ze hebben de auto al bekeken en apk-gekeurd. Er moet binnenkort nog iets met de remmen, hadden ze wel gezegd, al is hij nu wel door de keuring gekomen.