Op naar de Lapjesmarkt om me te oriënteren op potentiële gordijnen voor de kamer boven vóór. Ik herinner me de zoektocht naar gordijnen aan de Zeeburgerdijk. Torn slaagde ik uiteindelijk bij een kraam met Hindoestaanse glimstoffen. Donkerrode tafzijde met borduursels en spiegeltjes en kraaltje in de slaapkamer, en lichtgroene in de woonkamer. Die rode heb ik weggegeven, die groene hangen tijdelijk on de kamer voor. Maar ze staan niet bij de roestbruine vloerbedekking.
Die Lapjesmarkt is een fantastisch fenomeen. Mensen van allerlei pluimage zoeken er een aankleding voor hun lijf of hun huis. Ze hebben daar allemaal heel particuliere beelden bij in hun hoofd. Wat de een prachtig vindt, vindt de ander afgríjselijk.
Ik heb een paar weken geleden tegen Bobby gezegd dat ik bij nader inzien toch graag een eigen kamer wil, een waarbij ik niet hoef te overleggen over de kleuren en de indeling. Geen compromissen, maar mijn eigen smaak.
Op een nacht van de week wist ik het: het moesten gordijnen worden met grafische motieven en de kleuren donkerblauw, roestbruin en wit. Dan komt er ook een plaid in die kleurstelling op het logeerbed. Daar kunnen mijn blauwe schilderijen ook daar en mijn blauwe meditatiekussen. Dan past wellicht ook Bobby's berken tafel daar, die ik nu veel te bleek vind.
Ik zie de gedroomde stof duidelijk voor mijn geestesoog, maar natuurlijk is die er niet. Wel stuit ik op andere stoffen, feller van kleur. Verrukt ben ik over een aqua petrol achtige stof met goud. Niet een print, maar geweven. Drie motieven zijn er. De drukke moet je niet voor het raam doen, zegt Marg die ik de foto's laat zien. Doe die dan op het bed. Maar de kleuren zijn wel héél krachtig, terwijl het mijn 'stiltekamer' moet worden.
Ook prachtig maar helemaal erg sterk van kleur ik een stof van wollen draden en vilt. Hartman Stoffen. Geheel puzzled keer ik huiswaarts. Net als de vorige gordijnenkeus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten