Op de radio van Utrecht naar Nijmegen val ik in VPRO-programma Argos, waar een Nijmeegse radiomaker een paar vluchtelingen in Heumensoord volgt. Het is voor hen een rare plek, zo in een bos. Ze slapen per acht op een zaaltje met vier stapelbedden. Het sober-beleid houdt onder meer in dat ze maar 1 kop koffie per dag krijgen. Alles wat ze doen en laten wordt bijgehouden op een groen pasje. Er is alleen WiFi in het 'restaurant'. Om 22 uur gaan de tl-lichten uit en om 06 uur weer aan, want om 07 uur moeten ze ontbijten. Het is vochtig en koud, nee, een pretje is het niet, dat 'sober'. Ze willen niet ondankbaar zijn, maar het feit dat dit wel eens vijf, zes maanden kan gaan duren voordat ze überhaupt de asielprocedure in kunnen is killing.
Het pad richting het bos, dat vorig jaar toen ik er wandelde nog vrijwel leeg was met hier en daar een eenzame wandelaar, is nu vol asielzoekers. Ik wil graag een foto maken maar durf niet zo goed. Misschien wordt wel iemand boos. Om het COA-terrein staan hoge hekken. Bewaking. Dat is neem ik aan om pottenkijkers buiten te houden, want de vluchtelingen mogen wel uit het kamp.
Het zijn mannen, vrouwen, kinderen, allerlei nationaliteiten. Iedereen groet je. Enkelen hebben een fiets. Een kind zie ik met stelten. Een echtpaar vraagt me naar de bushalte, maar dat weet ik niet. 'I'm not from here'. Zij ook niet.
Nichtje en ik lopen het kamp voorbij. Het is er echt niet fijn, kleurloos en blubberig. Buiten de hekken in het bos zien en horen we een groepje mensen samen zingend bidden. Geen idee wat voor mensen, welke godsdienst. Afrikanen? Of gepaste afstand kijken we toe. Ach die mensen, waar zijn zij terecht gekomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten