Nocturnes

Na anderhalf boek ben ik het lezen ineens helemaal zat. Maar verder weet ik het allemaal ook nog niet. Ga dan muziek  luisteren, zegt Bobby die boodschappen gedaan en gekookt heeft, en nog maar net met het Grote Lezen is aangevangen. Helaas ben ik vergeten voor vertrek mijn Spotify bij te werken, en nu is slechts de helft van mijn afspeellijsten offline beschikbaar. Wolfgang heeft nog wel uitgelegd waarom hier nog geen internet en WiFi in de straat ligt, want zo is dat in dorpen, maar volgens mij kletst hij een beetje uit zijn nek, want mijn telefoon detecteert een sterk WiFi-signaal. Bij de buren? Wolfgang zegt dat dat niet kan. Ik laat het onderwerp maar rusten.

Nu moet ik het doen met de albums die ik nog wel offline voorhanden heb. Het is vooral religieuze muziek, en vandaag heb ik daar helemaal geen zin in. De keuze die overblijft is: 'The very best of' van Diane Krall, 'Screws' van Nils Frahm en 'Nocturnes' van Chopin - de download vermeldt niet wie de pianist is. Wel heel heel mooi. Licht maar intens als een zomers kabbelend beekje of een watervalletje.

De afspeellijsten van Spotify weerspiegelen mijn hunkeringen in drukke tijden naar kalmte. Dat ik dat zó even met een koptelefoon op naar andere sferen kan schakelen. 

Chopin heb ik niet van huis uit meegekregen. Alle muziek niet, trouwens. Alleen Aafje Heynis. Wanneer ik Chopin heb leren kennen kan ik me niet meer herinneren. Ik associeer het met rijpe hoogverheven intellectuelen, mensen met een bibliotheek en een open haard. zoiemand die ik straks ook ben - als ooit onze bibliotheek klaar zal zijn.