Gardning

Vandaag hebben we de oplevering van de tuin. We zijn héél tevreden, maar hebben nog wel wat vragen. Door mijn vooronderzoek afgelopen zondag weten we nu dat ik me afvraag hoe het moet met bloembollen (antwoord 1: dat kan nog, antwoord 2: alleen tulpenbollen moeten eruit, de rest kan in de tuin blijven. Tip: doe ze in plukjes, niet per één), met de appelboom (aan het eind van de zomer de takken die naar boven willen groeien opzij leiden), de perenboom (zelfde), de druif (enkele takken bij de pergola omhoog binden, rest wegknippen als het stoort), en de blauwe regen. Die groeit en woekert niet zo hard als ik vrees, het eerste jaar wordt-ie max twee meter.

Wat is dat, zelfbevruchting? Want dat doem die fruitbomen als het goed is. Hoe gaat dat? Ik durf het haast niet te vragen. Het klinkt naar zelfbevlekking, masturberende bomen. Maar ik wéét het niet. Dat is van de bloemetjes en de bijtjes. Die zorgen ervoor. Er zullen in de buurt wel andere appel- en perenbomen zijn. Dat komt wel goed. En zo niet, dan kun je ze kunstmatig bevruchten. O ja, lach ik een beetje schaapachtig.

Je moet wel even het onkruid weghalen, zegt de hovenier. Ik mompel dat ik de dunne jonge plantjes nog niet zo goed van het onkruid kan onderscheiden. Maar hij heeft gelijk. Als je onkruid wiedt dan wordt die tuin steeds meer meer van jou.

Daar besteed ik nu mijn vrije dag aan. De beginnende tuinier. We hebben één schepje, maar die lijkt me niet geschikt voor onkruid wieden. Wat heb ik nodig? Een schoffel? Die lijkt me te grof voor deze prille tuin. Op dus naar tuincentrum Vechtweelde in Maarsseveen. Op zoek naar bloembollen en iets om onkruid mee te wieden en de aarde op te rullen. Ik gedraag me echt zoekende. Kan ik u helpen, vraagt een medewerker. Nee, zeg ik eerst, maar dan zeg ik: ik heb nét een tuin, nooit gehad, en nu? Bijvoorbeeld tuingereedschap. Een hark hoef ik niet, denk ik. En een schoffel ook niet. Ik heb een schepje, zeg ik, maar nu moet ik onkruid wieden. Het klinkt zo onnozel, dat ik het wel weer geestig vind. Ik koop uiteindelijk een soort driepoten met een kort handvat. Gaat u door de knieën, vraagt hij. Ja natuurlijk, zeg ik.

Nu ik twee uur later de boel geschoffeld heb ziet het er veel meer uit als mijn tuin die ik onder controle heb.