Koot

Ik móet weer naar de bibliotheek, want mijn boeken zijn - ondanks twee keer op afstand verlengen - weer ongelezen te laat. Nu ga ik echt nooit meer boeken lenen, neem ik mij voor, maar voor ik het weet heb ik er weer vijf in handen. Leve het welwezen van Kees van Kooten is de eerste die ik lees. O wat is hij weer geestig. Het eerste boek dat ik van hem las was geloof ik Veertig. Toen was ik ca 25. Mijn werkelijkheid loopt 15 jaar achter de zijne aan. Toen was veertig worden oneindig oud. 

Nu vertelt hij hoe hij aan een standaardwerk over cartoonisten wil gaan beginnen, hij heeft al een voorschot van zijn uitgever, en dan wordt hij geveld door een hartaanval. 

Wat hij gemaakt heeft is het relaas uit het ziekenhuis, de bypasses, de lichamelijke ongemakken, de zusters, de medepatienten, met enorm veel (zelf)spot. Geen doodsangst, geen geschokte familie, hoewel hij toch op de intensive care ligt en af en toe dágen kwijt is, geen grote pijn, maar tamelijk grappige anekdotes. 

En tussendoor staan tientallen geestige cartoons van beroemde cartoonisten uit het ziekenhuis. En achterin encyclopedische informatie over elk van hen. Wonderlijk boek. Maar om van te genieten.