Terwijl ik mezelf nu toch wel een beetje zielig ga vinden, want ik lig pijn te lijden en ik heb zin in ontbijt, en Bobby wordt maar niet wakker, komen er allemaal negatieve woorden over 'zielig doen' uit mijn jeugd boven drijven. Zielig doen, dat mocht niet. Flink zijn, dat was de norm. En ik huilde best veel als kind. En ik kan het nog wel.
De ergste woorden die komen bovendrijven zijn 'miemelkont' en 'jankbil'. Wie die woorden bezigde weet ik niet (Vati? Mutti?) dat moet ik eens bij de Geschwister navragen. Als je het woord 'miemelen' googelt vind je dat het een verdwenen streekwoord is. Betekenis: zeuren. Voor mij is die toch specifieker. Miemelen is zielig doen met een klein dun stemmetje. Kleinzerig, kinderachtig. Je hebt ook nog het woord 'jeuzelen', dat ik erg mooi vind, maar dat is meer eindeloos doorzeuren zonder clou.
Als je 'miemelkont' afbeeldingen googelt krijg je o.a. plaatjes van puppies. Blijkbaar wordt het ook voor piepende jonge hondjes gebruikt?
'Jankbil' is in mijn beleving een hatelijker woord. Wat ben jij toch een jankbil. Nog gemener dan jankerd. Het is vooral een woord vol zelfhaat: wat ben ìk toch een jankbil. Bobby vindt die woorden heel erg grappig en begint ze allemaal tegen mij te bezigen, wat mijn ongeluk alleen maar vergroot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten