Op verjaarvisite te Nijmegen-oost ontmoet ik een graficus uit Bredevoort die in Zuilen geboren is. In 1945. Toen Zuilen nog Zuilen was en geen Utrecht. Dat gebeurde toen hij 9 was. Alle herinneringen kloppen los bij hem. Er was nog geen Overvecht en geen brug over de Vecht hier. Je had een brug in Maarssen en de Rode Brug. Utrecht was een uur lopen. Zuilen was op de rand van oneindig platteland. De boerenkinderen werden met twee maal daags met een puntertje de Vecht overgevaren. Hij mocht naar het Gymnasium, maar alle andere jongens van de klas gingen naar de Demka-school, en waren voor de rest van hun leven verzekerd van een baan in de staalfabriek. Totdat de Demka sloot, een gebeurtenis die vergelijkbaar was met de sluiting van de mijnen in Limburg. De Japanse kersboompjes van de Beatrixlaan waren er in zijn jeugd ook al. Maar nee, nooit zou hij meer terug gaan. Ook niet om ons rond te leiden.
Dit zelfportret van hem is van 13 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten