Beelden

Ik herinner me nog goed dat ik dit schilderijtje kocht bij een Chinese winkel aan de Geldersekade in Amsterdam. Lag boven op een kast in een stapel Chinese prenten. Ik was wel drie keer teruggekomen om te kijken of ik het zeker wist, of ik het echt leuk vond. Toen ik het gekocht ik ging ik door naar de net nieuw geopende OBA. Daar raakte ik in gevecht met het uitleen-apparaat dat het weer niet deed, en liet ik in de consternatie mijn tasje met mijn nieuwe aanwinst staan.

Ik liet het mooi verdiept inlijsten door Ex. De lijst was wel 10 keer zo duur als het kunstwerkje. Het kwam te hangen boven de nogal ingestorte gele hoekbank. Het symboliseerde de vrede die ik had bereikt met mijn bestaan als single, met kat, en hoekbank. Niet veel later kwam Bobby in mijn leven. Zoals die dingen gaan.

Nu vind ik dat het werkje niet meer in mijn huis past. In de woonkamer niet omdat Bobby er weinig mee heeft. In mijn eigen kamer ook niet, qua kleurp. Mijn nieuwe onlangs in Ahrweiler gekochte en bij Catch ingelijste prent staat te popelen om haar plaats in te nemen. Weer een vrouw op een bank. Dat opmerkelijk genoeg weer wel. Heb ik een legitimatie nodig om op de bank te liggen?

Peeq komt eten. We praten maanden bij en tegen de tijd dat ze weer naar huis gaat vraag ik of ze nog even naar mijn zielenkamer komt kijken. Peeq, bedenk ik dan, wil jij mijn dame-op-de-bank? En ze kijkt er naar en kijkt ernaar en ja, zij wil 'r héél graag. Ik moet 'm haar nog brengen, en kijk nu wat weemoedig naar weer een stukje verleden waar ik afscheid van neem.