Dinant

Al een paar keer zijn we op weg naar en van van iets iets zuidelijker langs Dinant aan de Maas (la Meuse) gereden, en de anderhalf jaar geleden zelfs dóór Dinant, waar we toen ruim een uur over deden omdat Dinant helemaal opgebroken was. Dinant ligt met misschien een paar honderd, misschien maar honderd meter breed, ingeklemd tussen een steile rots met kasteel en de Maas. En dan een hele opvallende kerk bij de brug. 

Ondanks of dankzij dat stapvoets rijden dacht ik toen: misschien heeft Dinant toch wel wat. Dus dit jaar gaan we er even kijken. Dinant is nog steeds niet af en opgebroken. Er gaat een boulevard langs de Meuse komen, en dat is blijkbaar een heel karwei.

Al dagen ben ik op zoek naar een fotoboek met mooie Waalse vergezichten. Ik zie ze niet. De bouw is hier zo grijs en grauw en direct aan de weg... Je zou de vraag kunnen stellen: wat vinden de Walen zélf mooi?

In een tweedehands Oxfam-winkel vind ik voor 5 euro een Readers Digest-fotoboek uit 1982  over Les plus beaux villages de Belgique, maar dat het oud is geeft niet. Behalve vele nieuwe grootwinkelgebieden buiten de woonplaatsen is er niet veel veranderd. Wie weet kan ik door het boek alsnog geïnspireerd raken en komt er nog een grijs landschapje.

Dinant is ook nogal grauw. Dat komt door de grijze huizen die ook nog eens beroet zijn door de uitlaatgassen van al het verkeer dat zich door de nauwe straten perst. En veel winkels en cafés zijn gesloten. Gevolg van de economische crisis? Die opgebroken boulevard? Het is zo'n karakteristieke stad: er zouden hier blije mensen langs de Maas moeten flaneren. 

Dinant op en neer lopen is desondanks erg leuk. Het is de stad waar de saxofoon vandaan komt. Alphonse Sax komt hier vandaan en dat zullen de mensen weten ook.