Dodenherdenking is echt een Ding hier in Zuilen. Ik heb geen idee wat er gebeurd is toen, hier, maar overal zijn verhalen. Eerst is er een Vesper in de Jacobuskerk, dan een stille tocht vanaf de Brandweer, Herdenking op het Prins Bernhardplein en dan koffie met kopermuziek in het Vorstelijk Complex. Behalve de stille tocht doe ik met alles mee. Hoe ik na een jaar al ingeburgerd ben.
Bij de Vespers - een gecombineerde dienst van de katholieken en de hervormden - zingen ze mooie liederen en noemen ze de groepen mensen die in WOII vervolgd werden: joden, zigeuners, gehandicapten, 'en anderen'. Homo's noemen ze niet! Hoe is het mogelijk? De wethouder later op het plein noemt homo's gelukkig wel, evenals de communisten en de jehova's getuigen. Dat valt me behoorlijk tegen van die aardige mensen in dat aardige kerkje waar ik zo graag naar toe ga.
Herdenking is mooi. De wethouder vertelt een eenvoudig Zuilens verhaal. De doden op de gedenkplaten. Het plantsoen voor het Vorstelijk Complex is zelfs naar een Zuilense verzetsstrijder genoemd. Dat bord had ik nooit gezien. Een oude mevrouw naast mij vertelt dat ze uitvinden raam gezien had dat hij opgepakt werd door de Duitsers. Haar ouders waren begin mei 1940 vanuit Vlaardingen naar Zuilen verhuisd. Ze hadden de vliegtuigen naar Rooterdam horen overkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten