Op het ene feestje raak ik in gesprek met een circusartiest / acrobaat, over oefenen en optreden, en dat oefenen minder zin heeft als je niet ook optreedt,en dat ze nog nooit zo weinig opgetreden heeft als dit jaar. Op het andere feestje met onder meer een man die over kosmische energieën praat, chemtrails, en eeuwenoude Peruaanse sjamanistische wijsheden. Die zijn te raadplegen in kosmische geheugenveld dat ons altijd en overal omgeeft. De Akasha Kronieken. En hij praat over ecologisch groepswonen. In Amsterdam en in Friesland. Of in Portugal. En wat al niet.
Eenmaal thuis en te bedde ben ik klaarwakker van alle gesprekken en indrukken. Het is al vroeg licht. De zwanen krioelen met hun 7 kuikens in de vijver. Er schetteren allemaal vogels. De meeste mensen slapen. Ik normaal ook, maar nu niet. De nacht en vroege ochtend vormen een heel ander universum.
Ik ga die man van die energieën eens traceren. Fred heet hij. Hij is ook schrijver en uitgever, vertelde hij. Hij blogt ook, eens per week. Lange doorwrochte stukken maakt hij, over kosmische zaken. Hij is echt bevlogen. Hij vindt - zo lees ik - dat we in ecologische tribes van acht personen zouden moeten leven. Dat we in deze wereld op een grote wereldwijde ramp afstevenen. Dat denk ik ook wel vaak.
Mijn leven lijkt ineens zo kinderlijk eenvoudig: huisje boompje beesje. Werkritme. Boodschappen. Koken. Wassen. Buren. Familie. Vriendinnen. Tekenen. Bloggen. Lezen. Tuinieren. Mis ik iets? Of is eenvoud het kenmerk van het ware? 'Zalig zijn de armen van geest', zegt Bobby bemoedigend, 'want hunner is het Koninkrijk der Hemelen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten