Pinksteren

Pinksteren is een beetje saai. Ik loop naar AH om boodschappen te doen en stuit op de buurjongetjes Liam en Marco, die elkaar bij een gesloten winkelcentrum tegen het lijf waren gelopen. Je kunt geen boodschappen doen, rapporteren ze, het winkelcentrum is dicht. Het is Pinksteren. Met zijn drieën lopen we weer terug. 

Ik wil eigenlijk bij Kiano spelen, vertelt Liam, maar Kiano heeft bezoek. Al de hele dag. Als je wilt mag je wel bij mij komen kleuren, zeg ik. Hij haalt zijn kleurboek.

Liam is nog niet binnen of hij wil alweer 'pap'. Ik weet nu dat hij Griekse yoghurt bedoelt. Eerst gaan we kleuren, zeg ik opvoederig, vandaag gaan we met waterverf. Maar na tien minuten is hij zo moe van het kleuren, zegt hij, dat hij nu echt wel pap nodig heeft. Voor het moreel. Terwijl ik doorkleur, om hem in het kleuren te stimuleren, smeert hij zijn gezicht vol yoghurt. De doekjes die ik hem toestop on schoon te maken helpen niet. Hij smeert steeds meer yoghurt in zijn gezicht. Dat doe ik om jou aan het lachen te maken Lucie, legt hij uit.