Nichtje is verliefd-verloofd-getrouwd. Omdat Bobby en ik niet zo van de marrying kind zijn hebben we ook niet veel trouwerijen mede gemaakt. Ik nog minder dan hij. Dus niet zo ervaren. Ik herinner me vooral de jurken en de kerkdiensten.
Nichtje heeft een fantastische jurk. Chique en grappig, ladylike en speels. De moeder van de bruid heeft ook een hele mooie rozerode jurk en de moeder van de bruidegom ook. Die zegt op enig moment - nadat ik haar een compliment heb gemaakt over háár jurk en ik daar alle verhalen over gehoord heb - over mijn jurk: Als je je daar goed in voelt, dan is dat toch goed?
De speeches van bruid en bruidegom naar elkaar toe zijn wel het allermooiste moment van de dag. Zo leuk en eerlijk en mooi. Ze hebben allebei grote liefde en ook een prachtige zelfkennis en zelfrelativering. Laten we hopen dat ze die houden!
Als Tante doe je wel enorm je best op je jurk, maar je komt eigenlijk niet op de foto's. Tantes zijn een wonder aanwezig maar een beetje onzichtbaar fenomeen op bruiloften. Maar ik sla me er dapper doorheen, deze hele dag, en het wordt steeds leuker. Na tienen en na de stukjes staan we zelfs te dansen op het Feest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten