Wit

Een telefoontje met J. Ik wéét het wel, zegt ze, uiteindelijk voel je altijd weer beter als je een beetje omhangt en aanklooit en gaat  tekenen. Maar elke keer moet je het wéér ontdekken. Ja, zeg ik vol herkenning, dat heb ik ook. Je bent uitgewrongen van het werk en het boodschappen doen en koken en afwassen en journaal kijken en wassen en opruimen - if that's all there is - en dan wil je dwangmatig ook nog eens iets LEUKS doen. Nee!

En dan straalt je ineens een lege zaterdag tegemoet.

Een grote troost in het leven is bloemetjes kopen, in de pot zetten en dan op de bloei wachten. Dat was zo in alle woonsituaties. In Noord. In de Jordaan. In Zeeburg. Nu ook weer. En dan tekenen.

De hanggeranium. Ik had de tekening woensdag al gemaakt, maar toen was-ie niet goed. De bloemetjes waren te roze. Er moest wit in. Er moet altijd wit in. Misschien moet die achtergrond nog witter.