'Kijk niet op een jaar of wat / voor goed begrip van deze stad', begint het eerste gedicht in de bundel Utrecht voor beginners & gevorderden van Ingmar Heytze. Wil je Utrecht leren kennen dan moet je huiswerk maken, schrijft hij in de inleiding. De steegjes en straten in. De verhalen leren kennen. Met gidsen de stad in.
Ik ben in boekhandel Savannah Bay waar ik een boekje Women in Trees kom ophalen dat ik vorige week besteld heb. Het blijkt een wonderlijke collectie zogenoemde vintage kiekjes uit de jaren twintig tot vijftig. Vrouwen die in bomen klommen was een ding. Toen ik erover las triggerde het iets bij mij. Moet ik zien, moet ik hebben.
'Ik kom nooit in jouw winkel', onthul ik aan M., 'want ik wil hier altijd alles hebben.' En zo is het ook nu weer.
Ik heb een verjaardagscadeau nodig voor Peeq. 'Heb jij een suggestie voor een vrouw die bij de radio werkt en die momenteel haar hele leven moet umdenken? vraag ik M. 'Klom jij als kind in bomen', app ik ondertussen aan Peeq, want dat zou ik haar misschien Women in trees kunnen geven. Maar nee. M. weet een mooie roman waar geluid een grote rol in speelt. 'Mag het ongewone wat ontoegankelijke literatuur zijn?' Dat mag. Ze geeft me Brullen van Marie Kessels.
Behalve die twee boeken koop ik dus ook nog de dichtbundel Utrecht voor beginners & gevorderden van Ingmar Heytze. Ik ben er aan toe. En ik maak zomaar een afspraakje met M. 'Het is tijd dat ik Zuilen uit kom en Utrecht in', vertel ik. Begin ik een beetje in te burgeren?
Vreemden, bekenden
Wat is een stad, hoe weet je zeker
dat je hier en nergens anders hoort?
Je huis is stil. Je weet het nooit.
Je bent hier al zo lang, je loopt
hier ook maar rond, je groet de doden
en de levenden op straat, steeds meer
en vaker. Vreemden, bekenden,
je kent ze aan hun schaduw.
's Nachts laten lantaarns en vensters
zien waar het licht van binnen
naar buiten gaat. Elke steen toont
hoe tijd zich met tijd verstaat.
Ingmar Heytze
Geen opmerkingen:
Een reactie posten