Ergens lees ik dat vandaag te Utrecht een 'Stadsklooster' opent. Het is een buurt-initiatief in de wijk Lombok, waar net als bij ons op Zuilen de katholieke kerk onlangs is gesloten, daar betreft het de Antoniuskerk. Kerkleden en andere buurtbewoners willen het voortzetten als religieus-spiritueel centrum en voorlopig mag dat van het parochie-bestuur. Ze roepen mensen op er iets te gaan doen. Er komt onder andere yoga en meditatie, zie ik op de site.
Vandaag is dus de 'opening' met twee concerten en een paar sessies met 'verhalenvertellers'. Het gaat allemaal tamelijk amateuristisch en knullig, maar goed. Het tweede concert is Perzische muziek van het Shandiz Ensemble. Daar komen we voor. Een al wat oudere Iraanse pianist/componist Hamid Tabatabaei en zangeres Mehrnaz Salehi. Hoog niveau. De pijn om hun verleden - ik denk onder Khomeini - spreekt uit alles. In een nieuw land beginnen. Waar de gevluchte Syriërs nu aan beginnen hebben zij eind jaren tachtig, begin jaren negentig meegemaakt. En alles daarna.
Práchtige muziek. Het eerste stuk heet 'A woman alone' en is gecomponeerd op gedichten van de Perzische gevierd dichteres Forugh Farrokhzad (1935-1967) die veel over de eenzaamheid van Iraanse vrouwen in de toenmalige patriarchale maatschappij dichtte. Vandaag de dag is ze in Iran met zijn seksuele apartheid een symbool van de geëmancipeerde vrouw.
Ondanks de knullige organisatie van de dag is het concert toch indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten