Compost

Het ge-heen-en-weer van van de week heeft toch wat opgeleverd. Ik ben er weer en de meesten zijn er vanochtend - op mijn verzoek - ook om 11u in plaats van om 15u. De voorzitter is er zomaar óók. 'Het ging niet zo goed met de tuin', zegt hij, 'en ook niet met ons, maar nu pakken we het weer op.'  Hè, fijn!

In oktober komt er een Jaarvergadering om de neuzen dezelfde kant op te krijgen. 

Niemand snapt hoe weinig ik van (moes)tuinieren  weet. En graag al doende leer. Vandaag help ik Suzan een veldje omspitten om Petra aan nieuwe aardbeienbedden te helpen. Op een gegeven moment vraagt Suzan me of ik even compost wil halen. 'Eh', antwoord ik, 'compost, eh, waar eh, en eh hoe ziet dat eruit?' Misschien ben ik de enige op de hele wereld die niet weet hoe compost eruit ziet, maar dat is vast niet zo. Voor wie het ook niet weet: het ziet er uit als gewone zwarte aarde. 'Ik dacht dat het korrels waren', beken ik. 'Nee', zegt Suzan, 'korrels: dat is mést.' En ze voegt er eerlijk aan toe: 'Ik wist het vorig jaar ook nog niet hoor.'