Helpless

Mijn randloze bril is stuk. Het glas is zomaar van het montuur geknapt. Om kwart voor tien. Van het ene op het andere moment zie ik weinig meer dan mist. Ik moet zo een interview afnemen en kan mijn eigen vragen niet lezen. Als ik op mijn beeldscherm wil lezen moet ik heel erg naar voren buigen. De RSI schiet er binnen een uur weer in.

Wie wat bewaart die heeft wat. Zo ligt er in de bureaula op het werk nog een leesbril van weleer. Wel een verkeerde sterkte, maar het is tenminste wat.

Bij Eyes & More aan de Steenweg, waar ik een tijdje terug deze bril heb gescoord, staat nog mijn Amsterdamse adres in het systeem. Dat betekent dat ik de bril al langer heb dan 1,5 jaar en dat er dus geen garantie meer op zit. Voor mijn soort glazen (soort van vierkant) heeft hij maar één montuur, en dat is niet mijn oude montuur met oranje-bruin gevlamde pootjes. Die hij heeft zijn blauw. Nou doe die dan maar, zeg ik. Anderhalf jaar geleden was ik er vier bezoeken voor ik kon kiezen.

Nee, hij kan niet zomaar mijn glazen in dit montuur schroeven. Dat moet op het Hoofdkantoor. Dat duurt twee weken.

Een blauwe bril, heb ik dat weer. Bij H&M naast de Eyes & Møre koop ik dan maar een donkerblauwe bloes met roze bloemen.