Ik lees De Daisy Sisters van Henning Mankell, geleend van de digitale bibliotheek. Gekozen op grond van de auteur en de foto, eigenlijk geen idee wat voor boek het is. Maar Baltische Zielen van Jan Brokken werd me na een stuk of vier levensbeschrijvingen een beetje veel van het goede. Zoveel dramatische geschiedenis, zoveel vernietigde levens, zoveel talent.
De Daisy Sisters gaat over de levens van 'gewone' (arbeidereske) Zweedse vrouwen in de jaren veertig, vijftig, zestig, zeventig. Ingezoomd op een paar. Hoe ze dromen van en snakken naar vrijheid en die maar heel langzaam stap voor stap verwerven. Hoe ongewenste zwangerschappen hun levensloop bepaalden, en ruwe gewelddadige en leugenachtige mannen. Hoe vriendinnen hun levens richting geven. Het gaat in dit boek om vrouwen van nog een generatie vóór mij. Toen ik ging studeren zat de pil al in het ziekenfondspakket en lag de tijd van gevaarlijke illegale abortussen achter ons. Maar zo langs was dat nog niet geleden.
Waarom Mankell dit boek geschreven heeft? Ik ken hem vooral van crimi's.
Terwijl ik lig te lezen gaat Bobby in de bolide naar de veerpont om aan de overkant in Travemünde boodschappen voor het avondeten te doen. Het wordt donker en langzaam gaat het boek helemaal met me op de loop. Hij komt natuurlijk nooit meer terug, en daar zit ik hier dan, zonder auto en zonder autosleutel. Uiteindelijk is geen man te vertrouwen. Never heard of since, zo zal deze herfstvakantie aflopen. Wat zal ik doen? Wie zal ik bellen? Wanneer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten