Weegschaal

In Travemünde kocht ik een Duits WeightWatchers kookboek. De boeken die ik hier bij de WeightWatchers kocht inspireren me niet. Ze verkopen ze hier alleen op die avondjes en via de site. In Duitsland staan ze gewoon in de boekwinkel. Dit boek bevalt wel. Duitsers tellen de koolhydraten iets minder onvoordelig dan bij ons. Deze week heb ik al drie keer verrukkelijk uit het boek gekookt. Gisteren deed ik eiermie met broccoli, kip, champignons en amandelen in een sojasausje. Ik doe dan de groenten voor 4 personen en de mie voor drie, en dan mag Bobby tweederde van de mie. Iedereen gelukkig.

Hoe gáát het met het afvallen, vraagt Schoonmama elke week weer even gretig. Zelf onthoud ik natuurlijk vooral de Zonden, de avonden waarna je na twee moeizame weken met hoogstens een pond afvallen je ineens één onbeheersbare avond te buiten gaat aan wijn en worstjes, of bladerdeeghapjes, en je er zo weer anderhalve kilo bij hebt. 

Zes kilo ben ik nu kwijt, vertel ik, sinds augustus. Ik vind het niet opzienbarend. Het gaat me veel te langzaam. Maar zij zegt lekker plastisch: Stel je die zes kilo eens voor! Zes kilo aardappelen! Zoveel ben je al kwijt! Daar heeft ze natuurlijk gelijk in. Maar ik blijf maar zin houden in patat en kaas en wijn en appeltaart of ijs of volle chocolademelk met slagroom. Als ik dat hardop zeg, kijkt Bobby even verwachtingsvol. Mag het vandaag? En dan toch maar niet. 

De weegschaal is stuk. Dat is ook een heel probleem op zondag.