Genootschap

Eindelijk ben ik weer eens bij het DamesGenootschap. Het afgelopen jaar heb ik een paar keer verstek laten gaan, er was steeds wat. Het Bestuur heeft inmiddels een nieuwe locatie gekozen: niet meer Merkelbach, maar hotel restaurant The Lobby. Ook in Amsterdam-Oost, bij het Amstelstation. Het schijnt een echte hotspot te zijn. Van buiten is het een grauwe jaren zestig-zeventig betonnen flat, maar binnen is hij helemaal hip is gemaakt met 'vintage' meubelen uit de jaren vijftig en zestig. Mooi strak en smaakvol gedaan. Ik heb voortdurend schokjes van herkenning omdat die meubels ook bij ons thuis stonden. Maar dat hebben de mensen van onder de vijftig al minder. Ja, misschien stonden die meubels nog bij hij opa en oma.

Het Genootschap bestaat dit jaar alweer vijf jaar. Het heeft de crisis overleefd. Diverse Genootschapsleden zijn in de crisisjaren hun banen kwijtgeraakt, maar bijna iedereen is weer op haar pootjes terecht gekomen. In de statuten staat dat als je een half jaar geen werk hebt dat je er dan uit moet, maar die regels zijn gaandeweg versoepeld, mede ook omdat het een der bestuursleden overkwam. 

Ik maak er een grapje over, dat ik vijf jaar geleden een der bestuursleden tegenkwam op straat in Amsterdam-Oost, die vertelde dat ze dit Genootschap ging oprichten, en of ik erbij kwam. Omdat ik Hoofd heet en Pers ben natuurlijk, zodat ik over hen ga schrijven. Ze zei dat het nadrukkelijk ging om hóge vrouwen, geen gewóne vrouwen. Ik geloof niet dat mijn disgenoten deze anekdote erg op prijs stellen. Men moet er wel in geloven. Men maakt geen grapjes over zichzelf. 

Er is een lijst met 25 mogelijk nieuwe leden. 10 daarvan gaan uitgenodigd uitgenodigd. We stemmen. Heel veel 'hoge' vrouwen willen bij ons Genootschap. Het Bestuur beslist. Dit is je reinste elitevorming. En ik ben erbij. Het is erg leuk. Ik heb mij aangemeld voor de lustrumcommissie.