Orkney

Ik lees Amy Liptrop, De uitweer. Heel mooi. Ik zag haar laatst in gesprek met Jeroen van Kan in het tv-programma VPRO Boeken. Dat is een boekenprogramma op zondagmorgen waar ik bijna nooit naar kijk, want zondagmorgen. Maar de VPRO had mij gebeld of ik niet een interview met hen wilde doen, met hem en de nieuwe medepresentator Carolina Lo Galbo. Toen heb ik zeven afleveringen gekeken.

Van die zeven trof de uitzending met Amy Liptrot me het meest. Een Britse vrij jonge schrijfster, geboren en getogen op een van de Orkney-eilanden boven Schotland, om te studeren naar Londen verhuisd, daar enorm alcohol-verslaafd geraakt en op haar dertigste met hangende pootjes terug naar het verre noorden, naar dat woeste landschap in de oceaan, waar ze haar vader helpt op de boerderij en aan baan vindt bij de Vogelbescherming. Ze schrijft geweldig over die eilanden. En over doe verslaving. En over haar jeugd, waarvan de vader toen zij klein was ernstig psychiatrisch patiënt was. De rijkdom aan sensaties in de natuur daar op die eilanden is welbeschouwd veel groter dan die in Londen, waar die vooral uit feesten en drank bestond. 

In een interview in The Guardian lees ik dat ze het afgelopen weekend geïnterviewd is in boekhandel Waterstones op Piccadilly Circus door Olivia Laing. Bijzonder. Die heb ik vorig jaar nog gelezen, haar boek heette De eenzame stad, en behandelt eenzaamheid in de stad, zowel uit persoonlijk als cultuurhistorisch perspectief. Twee jonge intelligente vrouwen in gesprek over eenzaamheid en verslaving in de grote stad. Hoe zal dat geweest zijn?

Het Interview op VPRO Boeken