Evensong

Sinds een paar weken is er op donderdagavonden Choral Evensong in het centrum van Utrecht. Mooie koren zingen dan een uurtje in de traditie van Anglicaanse kathedrale muziek. Het idee is van Hannah Rijken, theoloog en musicus. Zij wil Utrechters met dit project een plek van verstilling, meditatie, schoonheid en rust en ontmoeting aanbieden, 'in de hectiek van het doordeweekse bestaan'.

Daar wil ik wel naar toe. Ik app Line of ze mee wil en ze wil en kan. Zij blijkt de eerste afleveringen ook al bijgewoond te hebben. Het is in verschillende kerken: in de Domkerk, de Ste Gerdtrudis kathedraal (van de oud-katholieken), de Janskerk en - vanavond dus - in de Jacobikerk. Daar ben ik nog nooit geweest, want Gereformeerde Bond.

Het is koopavond, maar de binnenstad is vrijwel leeg. Donker, nat en leeg, waarschijnlijk door dat Code Oranje wegens de storm. Fijn spookachtig sfeertje vind ik het.

Het is zo mooi. Er zijn circa honderd mensen, bijna allemaal grijze koppen, de meesten al uít de hectiek van het werkende bestaan, zo te zien. Line en ik zitten vlak achter het slechts achtkoppige koor Cantores Martini, dat het 'solistenensemble' is van de Domcantorij. Ze beginnen wat later dan aangekondigd, want één zanger zit door de storm vast in een trein. Ze zingen in knalrode pijen, we zitten er bijna middenin. 

Het idee is dat hier mensen komen met dezelfde interesse, die elkaar dan achteraf in de Pub kunnen ontmoeten. Maar wij hebben helemaal geen moed voor een cafébezoek met honderd grijze koppen, want wij moeten morgen de hectiek van het wekelijks bestaan weer in.