Papendorp

Ik ga naar Papendorp. Dat is een nieuwerwets  bedrijventerrein ten zuidwesten van Utrecht, ingeklemd tussen de A12, de A2 en het Amsterdam-Rijnkanaal. Er staan allemaal futuristische donkergrijze rechthoekige kantoren met daartussen grasvelden en lucht. Een WTC. Er is geen normaal huis daar. Alsof je in een schets van een architectenbureau loopt. Ik ga maar wat vroeger, want de pr-manager waarschuwt dat de TomTom er soms ook niet uitkomt. Er is ook geen parkeerplaats te ontwaren, die liggen natuurlijk onder het golvende gras. En waar is de ingang? En waar de slagboom? En doet iemand die slagboom nog eens omhoog?

Ik ben een beetje knorrig, want ze hadden me pas vrijdag ontboden voor vandaag en ik hád al zoveel te doen. En bovendien hebben ze de primeur aan een landelijke krant beloofd. Ik mag woensdag pas om 09.30 uur publiceren. Ik moet beloven en ook nog eens per mail bevestigen dat ik me aan de afspraak houd. Alsof het nieuws over een regeerakkoord betreft. Maar ja, je wilt het ook niet laten lopen. De ceo speelt dat we de beste vrienden zijn, kuskuskus, lang niet gesproken! En na een uur hoorcollege is hij weer weg.

Om 15 uur ben ik thuis, om 18 uur heb ik een eerste versie, om 20 uur een tweede versie en on 22.45 een definitieve versie. 

Ik kan niet zeggen dat ik er veel aan ervaar. Behalve dat ik nu beste vriendinnen ben met de pr-manager. Zitten we 's avonds laat te appen en te mailen. Liever had ik drie keer zo lang over de ontmoeting gedaan, lunch erbij, how's life, en was ik na afloop wat op die grasveldjes gaan Grashuinen. Maar ja. Zo gaat dat niet.