Ik ben helemaal verrukt van mijn kroki maar heb er geen woorden voor. Ze komen zo fier uit de grond zetten en stralen je tegemoet. Vol beloften. Verder is het koud en guur. Hoezo lente. Dan hoor ik op Radio 1 een Ode aan de Krokus. Geweldig! Precies over de belofte. De kracht. Niet een beetje, zoals ik hier stamel, maar een echte lange ode.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten