Dan het stadstuintje thuis. Want de vreugde over het moestuinieren is weer van een heel andere orde dan de vreugde over het stadstuintje. Bij mensen op het platteland is dat geïntegreerd, maar voor stadsbewoner niet. Een stadstuintje moet bloeien. Ik heb besloten dit net als vroeger aan te pakken als ooit de balkons van mijn leven. Elke dag komt er een plantje mee van het winkelcentrum. Drie weken geleden had je de witte en blauwe druifjes, de hyacinten en de narcissen, nu hebben we de rodondendron en de frittilaria. De keizerskroon. Vorig jaar tikte ik zo de Kivietsbloem op de kop, die merkwaardigerwijze ook frittilaria heet. Die moet nog uitkomen, maar ik geloof dat hij dat gaat doen.
De buurkinderen vinden het wel leuk geloof ik, dat ik zo het huis in en uit scharrel. Liam fietst nu en doet graag van elk rondje dat hij gefietst heeft verslag. Het kleine Chinese buurmeisje op rolschaatsen roept stralend 'handen omhoog!' tegen mij. Zij heeft een piepklein roze waterpistooltje. En buurjongen Kiano komt nu ook van alles vertellen. Hij heeft een nieuw skateboard gekregen, en de zwanen hebben nu twéé eieren. Lúcie! roepen ze steeds, Lúcie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten