Devotie

Ik lees in een boek van Mink de Vries: Pleidooi voor een postmoderne devotie. Hij hield van de week een lezing in de kerk hier in de buurt die van plan is een 'stadsklooster' te worden. Wat deze mensen van de 'postmoderne devotie' willen is in steden/wijken/kringen kringen opzetten van mensen die doen wat goed is voor de mensen in de buurt. In Zwolle waar deze man woont draaien die kringen al. 

Als je de flaptekst mag geloven is de postmoderne devotie enorm booming en blooming, maar ik had er nooit van gehoord en de mensen van de Nikola-Kommuniteit met wie ik was en die alles weten wisten het ook niet.

Anyhow, ik vind het inspirerend. Het sluit eigenlijk nauw aan bij de wensen van de bijna overspannen zzp-er eerder deze week, die alle welwillende initiatieven in de wijk bij elkaar wil brengen. Zij wilde ook iets als een 'kring'. Wat me in deze benadering aanspreekt is de combinatie van activiteit en stilte. Het goeddoen als iets wederkerigs, en niet top-down, waarbij de ontvanger de minkukel is, want degene die hulp geeft ontleent er zelf ook iets aan. 

En ook spreekt me aan de gelijkwaardigheid tussen politieke en (a)religieuze opvattingen. Er hoeft niet steeds over God gesproken te worden. Toen ik dat laatst opperde tegen mijn vriendin de dominee vond ze dat idee ondenkbaar. Ik zei: Als jullie nou niets steeds over God praten dan spreek je misschien veel meer mensen aan. Als je die dingen doet als christenen dan kun je dat gewoon doen en het niet steeds van de toren te blazen. Ze pleiten er ook voor dat die christenen andersdenkenden als gelijkwaardig moeten respecteren. Dat zit ook niet vanzelfsprekend in de aard van het beestje.

Ik denk alleen niet dat die zzp-er uit mijn wijk met al haar mooie idealen over de buurt en de wijk open staat voor een boekje over moderne devotie. Dan zou deze Mink het vanuit de wijk moeten aanvliegen en niet vanuit de kerkgeschiedenis.