Hobo

Bobby's Neef  Jan is 60 en viert dat op een mooie buitenplaats bij Arnhem. Neef Jan op de foto in peach) speelt hobo in een Duits-Nederlands salonorkest - en zijn Yvette speelt cello. Het orkest is hun lust en hun leven. Het treedt tijdens het feestje twee keer een half uur op met operetteachtige muziek. Het is heel vrolijk en aanstekelijk, van het genre 'Ja een reisje langs de RijnRijnRijn...' Het is een genre waar  je even moeite mee kunt hebben, maat dan verslaafd aan raakt. De jarige straalt helemaal, dat helpt ook.

Het is een feestje met leuke ontmoetingen met vreemden. Zo praat ik met de dirigente die zo ontzettend leuk dirigeerde. Ze woont in Kleve, ze oefenen in Emmerich. Ze praat goed Nederlands omdat ze een Duitse vader heeft en een Vlaamse moeder. Haar vader van 74 is trouwens net uit een kersenboom gevallen bij het kersenplukken dus ze wil gauw weer weg. 

En ik praat met de oude tantes, rond de 90 zijn ze, waarvan tante Cor elk kwartier vraag: wie ben jij ook alweer? En dan zeg ik 'Lucie van Bobby', en dan zegt zij: 'O ja, van Aat.' En dat herhaalt zich. En tante Greet vraagt steeds weer: 'Hoe lang gaan Miek en Arend op vakantie? En waar naar toe?' Ik weet het niet. Sorry, tante Greet, ik weet het niet. Dat heeft u net ook al gevraagd, tante Greet, ik weet het niet.' En tante Miep is niet tevreden over het eten want de groenten (peultjes) zijn koud. Ze zijn allemaal lief, dus dat is ook mooie belevenis.

Tenslotte raak ik aan de praat met een nicht van Neef Jan van de andere kant, die in Breezand woont. 'Breezand: dat zul je wel niet kennen.' 'In tegendeel', zeg ik, 'dat ken ik heel goed!' Want daar woonde jarenlang mijn Zus2. 'En Den Helder ken ik ook best goed. Want daar woont ze nu.' Ook dit gesprek wordt onverwacht heel geanimeerd. Dan vind ik feestjes echt leuk.