zondag 25 juni 2017

Lucy in the Skye

Ik heb een wonderlijke droom. Ik herinner me haast nooit een droom. Nu heel gedetailleerd. Met een vliegtuigje - helicopter - ga ik naar een eiland, het ligt wegens Noord oostelijk. Een denkbeeldig eiland in de Oostzee ofzo. Maar het is ook een beetje Hebriden, maar niet zo hoog. Het eiland is wijds en leeg, maar er is wel een steiger waar je afgezet wordt. Ik kan zo uit het vliegtuig stappen terwijl die daar in de lucht hangt.. als een voetveer dat even aanlegt. Het eiland heet Skye. Maar het ís niet het Schotse eiland.

Ik loop er wat rond, maar kan de plotselinge leegte niet goed aan. En besluit het volgende vliegtuigje te nemen naar de volgende plaats. Want dat vliegtuigje is een soort metro. Net als ik instap zie ik allemaal familieleden achter uit dat vliegtuig stappen: Jongste Nichtje, Zus1 en Zwager1, en nog wat. Ik wil weer terug, met hen op het eiland, maar ik kan niet meer terug. 

Dan stap ik uit in een krankzinnig drukke stad. Beetje een Walt Disney pretpark, middenduits kitsch van sfeer. Wel moderne mensen, moderne vervoermiddelen. Ik heb geen idee waar ik ben, waar ik naar toe kan, wat doe ik hier, waarom ben ik niet op dat lege eiland gebleven. Ik neem een ringmetro, maar ik heb geen idee waar ik uit kan stappen. Hoe ik weer terug kan. Waaar ik die helicopter terug naar dat eiland kan vinden. 

Er is een mevrouw die mij ziet zoeken en mij meeneemt, maar dan zie ik dat zij begeleidster is van een troepje demente bejaarden. de hoogste tijd om me uit deze droom te rukken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten