De weg naar Toren A

Marg ligt een paar dagen in het ziekenhuis voor een 'ingreep'. Het gaat goed, appt ze vrij snel na de 'ingreep'. Ik vind dat je als vriendin dan onmiddellijk op bezoek moet. Ik zie er altijd een beetje tegenop: naar een vreemd ziekenhuis. Je krijgt een onbekende naam  (Jeroen Bosch Ziekenhuis), een adres waar je nooit van gehoord hebt (Henri Dunantlaan) en een beschrijving: Afdeling A6 Noord, Kamer 44, waar ik onmiddelijk de rillingen van krijg. Net zoiets als die Route 52 in het Diakonessenziekenhuis in Utrecht. En dan de parkeerplaats, die is bij ziekenhuizen doorgaans ook nogal gebruikersonvriendelijk georganiseerd.

Natuurlijk gaat het maar een béétje mis (Google Maps leidt me naar de Parkeergarage voor de personeel en daar mag in niet in, en nergens aanwijzingen naar de bezoekersparkeerplaats) maar natuurlijk vind ik het uiteindelijk wel.  Een blijmoedige vrijwilligster wijst me de weg naar naar Toren A, eerst rechtdoor, dan met de roltrap, dan naar rechts en aan het eind van de gang zijn de liften naar Toren A, de zesde etage, en daar staan bordjes naar de noord- en de zuidzijde. O fijn, dank u wel.

Marg ligt er gelukkig tamelijk monter bij. Ze is na een dag al geheel gehospitaliseerd, vertelt ze. Maakt flauwe grapjes met de verpleegsters. We halen herinneringen op aan onze vaders die schalkse grapjes maakten tegen verpleegsters. Hoe we ons dan geneerden. 

Heb je ook schriftelijke instructies, vraag ik, voor als je naar huis mag? Dit indachtig het volstrekte gebrek aan schriftelijke instructies toen mij gips eraf was. Ze heeft heel veel schriftelijke instructies. Ik lees ze van a tot z door. Heel boeiend allemaal. Ze mag maandag alweer naar huis.