Clubje

Al dagen ben ik aan het heen en weren over de moestuinen. Of ik nu wel of niet ga afscheid nemen bij de 'lestuin' aan de Klopvaart, en of ik nu wel of niet weer terug actief ga meewerken aan de buurtmoestuin.

Tot overmaat van verwarring heeft Bobby een oud-collega van hem ontdekt in volkstuinencomplex 'Ons genot' bij Oud-Zuilen, nog geen tien minuten fietsen van hier. De oud-collega vertelde afgestapt te zijn van de moestuin ('Daar moet je elke dag voor komen') er nu een Japanse tuin aan te leggen. Dat wil ik ook! Niet een Japanse tuin, maar zo'n paradijsje. Dat denk ik dan meteen. Zo'n tuin huren kost maat 300 euro per jaar, en het minihuisje plus schuurtje op de tuin had hij voor slechts 1600 euro overgenomen. 

Vandaag dus weer de buurttuin. Het bijzondere van de búúrttuin is dan weer de saamhorigheid. Samen werken, samen bedenken, samen zaaien, planten, oogsten. Ik ga weer en rooi vandaag aardappels. Heel veel aardappels. Een ander plukt snijbonen. Heel veel snijbonen. Ik heb weinig gesprek met de medetuinierders, maar dat hoeft ook niet. Genieten, glimlachen, spitten, opruimen, beetje medeverantwoordelijk voelen. En als mijn specialiteit voeg ik dan mooie foto's en social media toe.

'Je begint gewoon de clubjes te ontdekken', zegt Bobby, die erg van de clubjes is.

Hoe dan ook, in het gevecht om tijd en aandacht gaat vrees ik de les-tuin sneuvelen.