Ruhetag

Het is wel bééldschoon in zo'n Tiroler dorp. Zoveel ruimte, zoveel grote huizen met grote grasvelden eromheen. Veel huizen zijn gedecoreerd met schilderwerk. En natuurlijk overal hanggerania. Het traditionele leven viert hoogtij. Er hangt hier een A4-tje aan de kerk dat ze aan  de door God verordonneerde orde vasthouden: het huwelijk en alleen tussen man en vrouw. Hoe zou het zijn om hier als andersdenkende op te groeien?

We gaan on half vijf - als niet meer zo moordend heet is - wat spazieren van de camping naar het dorp en bekijken de kerkjes in Nassereith en Dormitz. Ze zijn beeldschoon. Heel veel aandacht voor de kunst. Bij beide is een rozekransgebed om half zes. Vier oude vrouwen prevelen een half uur lang in beurtzang gebeden. Dan komen er een paar auto's vol nonnen, die aansluitend aan de rozenkrans ook weer een eigen gebedsdienst doen. Dat is me allemaal wat te veel van het goede.

Op zoek naar een aardig restaurant is er veel dicht of hebben ze Ruhetag op maandag en dinsdag. Restaurant Seebua heeft alweer Ruhetag maar maakt dat morgen live muziek. Hotel restaurant Seeblick serveert alleen aan hotelgasten. Wij mogen er niet eens wat drinken. Er zitten precies twee mensen. Terwijl we dorstig en diep teleurgesteld doorsjokken komt er een Nederlandse Oad-bus de hoek om. Een bejaardenreis naar hotel Seeblick. Kijk: https://www.oad.nl/oostenrijk/tirol/nassereith/busreis-gastvrij-tirol

Oad, een groot Twents reisbureau, was dat niet failliet gegaan in 2012, 2013? Ik herinner me de beelden nog op tv, honderden mensen stonden op straat. Hier is de doorstart paraat. 

Wéér een herinnering. In de jaren negentig ben ik een keer met een Oad-reis naar Praag geweest. Met Ex. Dat deden we omdat we weinig geld hadden en het nogal goedkoop was. Reis en verblijf, wat je tegenwoordig all inclusive noemt. Volgens mij hadden we afgesproken dat we eenmaal aangekomen onze eigen gang zouden gaan en niet met de excursies mee. Maar eenmaal aangekomen wilde Ex ineens wél met alle excursies mee. En als ik niet mee wilde, dan ging ik maar alleen op stap. Zij ging wel mee. Dus ik liep een week lang bokkig achter al die excursies aan. Dat was mijn weekje Praag. En de slotavond was op een kasteel met een hoempa band die Tulpen uit Amsterdam speelde. We liepen de polonaise. Toen deed ik daar ook maar aan mee.