Gaudi

Het regent en onweert al uren. Nu vind ik dat wij de mooiste tent van de wereld hebben met een huiskamertje met aan drie kanten uitzicht op stortregen, hagel en bliksem. Niet een uitzicht om te tekenen. Ineens herinner ik me dat ik in mijn tekentas ook nog een kleurboek heb meegenomen, dat ik twee jaar geleden van mijn schoonzus kreeg, toen ik het kleuren al helemaal voorbij was. Mooi uitgezocht, daar niet van: mandala's van Gaudi. Maar ik vond ineens mandala's kleuren zo modieus, zo mainstream. Mij zag je dat niet meer doen.

Maar bij vertrek vorige week dacht ik dacht: als ik wanhopig ben omdat de dingen niet gaan zoals ze veraf zie gaan dan kán twee uur kleuren wel eens uitkomst bieden. Deze stortregendag is zo'n dag.

En inderdaad, dit is heel anders dan de klassieke mandala's, die altijd heel symmetrisch zijn. Dit is chaotisch en onsystematisch en pas na verloop van tijd openbaart het idee zich aan je. Twee systemen zie ik, die in elkaar draaien, elkaar omhelzen. Heel mooi. 

Maar de meest afbeeldingen in het boek zijn zo priegelig, die zijn meer geschikt voor viltstift dan voor aquarelpotlood. Op naar de Spar - zodra het ooit weer droog zal zijn - voor een setje stiften.