Kolken

We doen in de middag een uitje naar Bruneck, een stadje 18 km naar het noorden. In het Pustertal. Beetje stadje kijken, lunchen, kerk kijken, misschien shoppen. Er loopt een woest kolkend modderkleurig riviertje door de stad. Of die altijd zo kolkt? Of dat het komt van het jongstleden noodweer? Ik kreeg appjes of wij niet weggespoeld zijn, want het noodweer in de Dolomieten had het nieuws gehaald, weggespoelde campings... Maar nee, we zijn niet weggespoeld.

Bruneck is een mooi oud stadje met vooral heel dure merkartikelen-winkels. Daar vind ik dan weer weinig aan. Bobby vindt het altijd leuk, er os een winkel met messen, met spek, met een met ouderwetse regionale lekkernijen. Er zijn twee goeie boekhandels, een grote die alles heeft, en een kleine met literatuur, kunst, politiek, filosofie, zelfzorg. Altijd leuk maar we kopen maar niets. Ik ben nog wel in de verleiding om een boek te kopen van een Duitse managementgoeroe die tig boeken over de oosterse levenshouding heeft geschreven. Het is de kunst vooral langzaam te leven en veel glimlachen. Ik zal zijn naam zoeken.

Ik zou nog wel een leuk luchtig wijd bloesje willen, vanwege de warmte. Maar dat zie ik niet. Brunch heeft ook een prachtige kerk. Schitterende decoraties binnen. Daar is overmorgen ook weer een concert, met organiste en fagottiste, maar na het Barok-debacle van gisteren weet ik niet of we het er nog een keer op wagen.