Bommetje

We hangen op de camping rond. Het is heel heet. Wel even naar de plaatselijke super natuurlijk voor proviand, maar dat was het wel. Scharrelen, lezen. Wat helpt dat. Heel veel mensen hangen hier maar wat om. Scharrelen. Lezen. Een duik in het zwembadje. Het is pure ontspanning. Canpingleven. Ik houd niet van tent opzetten en afbreken, en al die rommel, maar het lome omhangen mag dan wel weer weken duren. Misschien ven ik wel iemand voor een luxe huurtent. 

Er komen herinneringen boven drijven aan onze schoolvakanties vroeger, te Vlieland. Camping Stortemelk. In mijn middelbare school jaren gingen we in de zomers zes weken naar Vlieland. Ik geloof dat dat de uitkomst was van een jarenlang dispuut tussen Vati en Mutti. Vati hield van Nederland rondrijden en dingen bekijken. En dat met zes kinderen in de auto. Afschuwelijk. En toen werd het een tenthuisje te Vlieland. 

Die vakanties bestonden ook uit rondhangen, lezen, tekenen, naar het strand, naar de tent, volksdansen, boodschappen halen met de bolderkar, af en toe naar het dorp (30 minuten door het bos) of naar de pont om te kijken wie er die dag aankwamen danwel vertrokken. Soms liep je van de pont de hele punt om naar de camping. Dat was wel twee uur lopen. Ik weet het allemaal nog precies. 

Bobby heeft altijd nogal de neiging tot sightseeing maar vindt gelukkig vandaag helemaal niks ook fijn. Om de hitte te verdrijven doet hij af en toe 'bommetje' met jochies in het zwembad. 'Zijn het zijn kleinkinderen', vraagt een oudere dame die haar haar droog wil houden en niet zo van die drukke kinderen houdt. Laat staan van drukke grootvaders. 

De jochies vertellen dat ze morgen verder gaan omdat het morgen gaat regenen.