Nachttrein

Leen heeft wat leuks bedacht en me een dagje op-en-neer naar Parijs aangeboden. De Thalys vertrekt om 06.17 uit Amsterdam, dus het plan is dat ik met de trein van 06.03 uur uit Utrecht vertrek naar Rotterdam. Ik vind het heel opwindend maar het eerste stuk vind ik niet fijn. Utrecht CS mag dan schitterend verbouwd zijn, eromheen is een grote bouwput. Er zijn geen fijne fietsparkeerplaatsen. Er is aan de stadszijde geen ingang behalve het tunneltje bij de MediaMarkt. Maar daar mogen geen fietsen staan, die worden verwijderd. Bussen rijden nog niet om half zes. Ik kan daar enorm over malen. De donkere mistige Amsterdamsestraatweg vind ik niet erg. Dat er allemaal studenten al dan niet lallend naar huis fietsen is wel grappig. Ja dat deed ik toen ook. Jaren zeventig. Dan kwam ik thuis van de soos als de melkboer open ging.

Een poosje geleden waren er berichten dat het nieuwe Hoog Catharijne geen nachtreizigers meer wilde, dus dat de ingang via Vredenburg dicht ging. Door een nachtelijk Hoog Catherijne lopen is ook geen lolletje, maar het is er licht en schoon. Ik heb dat twee keer nagevraagd bij de informatie van Utrecht CS, maar die wisten dat niet. De vraag: hoe kom je als oud meisje om kwart voor zes veilig station Utrecht in? Niemand die zich dat ooit afgevraagd heeft. Je gaat ook niet proefoefenen zonder een trein te hoeven halen.  

Als ik nu om kwart voor zes bij het tunneltje aankom (die route had ik bedacht) hangen daar allemaal Marokkaanse jongens rond. Ik ben echt niet bang uitgevallen, maar dat voelt niet fijn. Ik kan onder de sporen door naar het Jaarbeursplein, maar dat vind ik ook eng en daar zijn ook geen fietsparkeerplaatsen. Dan fiets ik maar door naar de bouwput Moreelse park. Voor dit gedoe heb ik een kwartier extra uitgetrokken. Daar weet ik een volkomen onduidelijke ingang tussen de bouwhekken, maar die hebben we dit voorjaar toevallig ontdekt toen we 's nachts aankwamen en op zoek moesten naar een taxi. De taxistandplaats en de roltrappen waren weg. Dat gaat goed. De route is echt een entourage voor een hele enge film, maar ik verman mijzelf en zet door. Op naar Parijs. 

De enorme stationshal is vrijwel leeg, hier en daar wat zwervers, wat dronken uitgaansjongeren, wat schoonmakers en wat politie. Over een uur is het hier bomvol. Nu nog niet. Leen had nog voorgesteld dat ik bij hun kwam logeren vooraf. Ik vond dat overdreven. Maat misschien was dat wel fijner geweest. Maar ik zit  in de trein naar Rotterdam. Daar heb ik een kwartier overstaptijd. Hopelijk is daar de AKO al open.