Op 4 november moeten we de sleutels van de Stadstuin Klopvaart weer inleveren. Maar dan ben ik er niet, dus graag wil ik dan nú. In het kader van gebeurd-is-gebeurd.
Het is alweer even (twee maanden) geleden dat ik er was om afscheid te nemen en te accepteren dat ik het opgaf. Nu wil ik de gevolgen nog wel even zien. Het is inderdaad een ravage. De rode kool is nog wel zichtbaar als zodanig, maar de kool is er niet echt van gekomen. Ook ontwaar ik nog twee kleine rode pepertjes. Maar het was een mooi jaar. En een prachtige ervaring. En nooit saai. Het begon met een gebroken pols.
Het is alweer even (twee maanden) geleden dat ik er was om afscheid te nemen en te accepteren dat ik het opgaf. Nu wil ik de gevolgen nog wel even zien. Het is inderdaad een ravage. De rode kool is nog wel zichtbaar als zodanig, maar de kool is er niet echt van gekomen. Ook ontwaar ik nog twee kleine rode pepertjes. Maar het was een mooi jaar. En een prachtige ervaring. En nooit saai. Het begon met een gebroken pols.
Het inleveren van de sleutel in ruil voor mijn borg heeft ook weer de nodige voeten in de aarde. Want hoewel ik van de coordinator net per mail bevestigd heb gekregen dat er tot 16 uur iemand is om de sleutel in ontvangst te nemen en mij de borg terug te geven, is dat niet zo. O! Sorry!
Maar uiteindelijk kan ik de sleutel kwijt op de Kinderboerderij Gagelsteede. Ook dat duurt weer een half uur omdat de coördinator een paar stoute kinderen moet toespreken. Maar als je maar geduld hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten