Diva

Thuiskomen en - terwijl Bobby zich wijdt aan een verrukkelijke lasagne - in bed gaan liggen kijken naar een grote Carré-show van Brigitte Kaandorp uit 2015. Wat een genoegen. Lange tijd had ik een cd van haar in de bolide liggen en ging autorijden gepaard met haar liedjes. Die cd (het was een kopie van overal en nergens gedownloade mp3-bestanden) begaf het na enige jaren.

Leuk om de liedjes nu met optreden te zien.

Haar gechaoot is weer vermakelijk ergerlijk, haar jurken bijna gênant grappig, haar liedjes prachtig gevoelig en hoogironisch tegelijk. Die vond ik het mooiste. Qua sexy jurken: ze is van 1962, dus 55 nu en 53 ten tijde van deze opnames. Het is allemaal ironie en spot, beetje op het randje. Ik zal op een later moment wat van mijn lievelingsliedjes op YouTube zoeken en embedden. 

Ook aan Brigitte Kaandorp heb ik een herinnering, net als aan Joke van Leeuwen een tijdje terug. Mijn journalistieke carrière begon begin jaren 80 met interviews met cabaretières en zangeressen voor Opzij, Hervorm Nederland en Het Parool. Kaandorp probeerde ik geloof ik voor het Parool te interviewen. Toen was ze nog beginnend, met haar ukelele. 

Ze praatte niet. Veel meer dan eenlettergrepige antwoorden en een paar anekdotes die ze al tig keer elders gedaan had kwam er niet uit. Wanhopig was ik. Het was in Café Schiller aan het Rembrandtplein. Ik zweette peentjes. Hoe kreeg ik die vrouw aan de praat? Ik kon toch niet zonder interview terugkomen?  Later heb ik haar wel horen vertellen hoe slecht ze met interviews is, dat ze dan dichtklapt en geen tekst heeft. Ja. Dat was me wat. Nu is ze een diva.

De lasagna krijgt een 8.

O! De hele uitzending staat op YouTube.