Wat een verschil met die knalzonnige eerste dagen. Nu zitten we midden in een treurigstemmende mist. Ooit zaten we een week in het huis van K. en Fr. In Frankrijk waar we een week lang de overkant van de straat niet eens kon zien. Een dag zijn we toen kruipend met de auto naar Langes gegaan, waar ook niets aan was omdat je niets zag. Die tocht kan ik nog dromen, omdat je geen afslag en geen verkeersborden kon zien. Nachtmerrie.
Nu gingen we door de mist naar Spa. Het was weer heel eng. In de dalen is het niet zo erg, maar we kozen een weggetje door de heuvels. En die wegen zijn al onbegrijpelijk bij mooi weer. We rijden niet meer op de telefoon sinds Google Maps ons de heenweg ineens totaal de verkeerde route gaf. 15 km om.
Midden in de bos in de heuvels stuitten we op een klasje kinderen met een boswachter. Ze stonden keurig achter elkaar in een rijtje. Stuk of twintig. Waar moeten we naar toe? Er was geen bordje. En die boswachter en die kinderen daar in dat mistige bos maar wachten met oversteken tot duidelijk was wat ik ging doen. Bleken het klasje precies voor het verkeersbordje te staan. ‘Spa’ is ook maar een kort bordje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten