Uit

Onverwacht krijg ik een gast. Dat vind ik altijd heerlijk. Op zo’n moment valt alles in het leven op zijn plek. Eigenlijk nodigde ze me uit om samen in de stad te gaan eten, maar ik had net boodschappen gedaan en wilde koken. 

Nu gaan we ná het eten en de thee alsnog nog even de stad in. Met de bus. We gaan uit. Zij gaat nooit met de bus en heeft niets eens een OV-kaartje. Maar die heb ik natuurlijk extra, die heb ik voor gasten. Er staat nauwelijks saldo op het kaartje, dus dat moeten we eerst zien te uploaden op het station.

Op zich is de bus voor iemand die nooit met de bus gaat al een belevenis. Maar nu is het extra exotisch, want er stapt een hele zwerm jonge Eritreeërs in, die waarschijnlijk net naar de Koptische kerk zijn geweest. Die heb ik nog nooit genoemd, maar die hebben we óók in onze wijk. De Eritrese meisjes/vrouwen hebben allemaal mooi versierde witte hoofddoeken om, weer hele andere dan de Turken en Marokkanen.

Ik ga haast nooit meer zomaar ‘uit’. Wat doe je als je uit gaat? We willen wel naar een Grand Café. Ik ben benieuwd naar het nieuwe café De Utrechter tegenover Het Paard. Voorheen Staffhorst. Het Paard (in TivoliVredenburg) is ons te druk. Maar in dat nieuwe café staat ook al een dj in de aanslag. Het is er een beetje kaal en luid en jong. We vinden het niet fijn en detoneren een beetje. Nee, het is hier geen Americain. Of Badhuis Java. 

Zij weet biercafe Olivier in een voormalige kerk. Achter Clarenburg. O ja, zeg ik dat is leuk, maar wel erg luid. Ooit was ik er. We lopen er toch even naar toe en inderdaad, wat leuk, maar veel te luid. En voort maar weer. 

In dit genre hebben te Utrecht ook nog De Winkel van Sinkel, maar die vinden we voor nu te groot. En zo komen we uit bij een nieuw grand café op de Oudegracht in wat vroeger King Arthur was. Dat is het helemaal. Het heet PK. Het is van drie Utrechtse ondernemers die ook al in Bilthoven een grand café hebben geopend in het voormalige postkantoor aldaar. Het is qua leeftijd zeer gemengd publiek: ouder en jonger, en ook vaak samen. Beetje netjes. En we hebben nog niet eens boven gezeten, boven aan het raam met uitzicht op de gracht. Echt leuk om te doen. Moesten we vaker doen.

Bij de bushalte terug tref ik buurman Marco, die ook uit geweest is. Wat grappig. We reizen samen terug, het laatste eindje door ons plantsoen met onze tuintjes. Amsterdam ben ik bijna vergeten. Nu thuis te Utrecht.