Buren zo’n 25 huizen verderop hebben de hele straat uitgenodigd voor een eindejaarsborrel. Wat een leuk idee. Ook al hebben we de laatste buurtbbq moeten overslaan, Bobby en ik beschouwen onszelf nog steeds wel als behorende tot de die hards.
De gastheer en -vrouw hebben zich al de hele week verheugd op een avondje karaoke, wat bij sommige buren tot grote vreugde leidt en bij andere tot een lichte O Help paniek. Waaronder bij mij. Het is het allereerste karaoke-avondje in mijn leven. Het is ok om mee te maken, als ik maar niet mee hoef te doen. Ik ken al die liedjes niet.
Eerst komt er een dvd met nummers van Queen, daarna Motown, onder meer I Will Survive van Gloria Gaynor. Iedereen zingt enthousiast mee maar wel nogal vals, waarvan twee recht in een microfoon. Daar zitten ze helemaal niet mee. Het is een belevenis van jewelste. Heel erg leuk dat mensen dat in hun huis halen. Maar tegen twaalven zetten ze raps op en dan denk ik: wat is dit leuk maar mag ik nu naar bed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten