Ode

Ik had alvast thuis paprikasoep klaargemaakt, maar dat was fout. Paprika is gasvormend en gasvormende ingrediënten doen we niet. Van uien prei en bonen weet ik dat, maar van paprika was het me even ontgaan. Soep: ja graag, maar liever wil ze soep met tomaten en olijven. Huh? Nou goed dan. Bij de Jumbo aan de Pettelaarsweg koop ik kippenbouillon in een potje en in blokjesvorm, tomaatjes en olijven, én kwark met verse aardbeien, want nu ik er eindelijk weer ben moet het wel een feestlunch worden. Ik ben blij dat ik weer in Den Bosch ben.

Heb nog overwogen om met bus-trein-bus te reizen, en diverse Freunde boden aan mij naar Den Bosch te rijden, maar ik ga toch zelf met de bolide. De hele route langs de A2 rijd ik zo rechts als maar kan, maar er komt geen duizeling, het gaat helemaal goed.

'Ik weet niet goed wat ik moet zeggen als de mensen vragen hoe het met je gaat', vertel ik. 'Ja, dat je een bed in de kamer hebt, en dat je morfine krijgt en nu ook wiet-olie, dat je een mutsje draagt, maar dat je soms ook nog naar de overkant van je park loopt om met je bezoek in een etablissement een kopje koffie te drinken, en soms zelfs naar de Jumbo. Maar vooral vertel ik dat het zo gezellig is. Dat vinden ze dan een onverwacht antwoord. Maar zo is het toch?' Ja, dat vindt Marg zelf ook. 

Ze is een erf-boekje begonnen. Of er ook iets is wat ik wil. Ik weet het niet. 'Misschien de ingelijste zeefdruk van een regel uit de 9e Symfonie van Beethoven:  uit het stuk 'Ode an die Freude' de regel 'O Freunde, Nicht diese Töne!' Ik weet ook niet waarom ik je die gegeven heb, het moet omstreek 1990 geweest zijn, maar ik móest hem aan je geven, en hij heeft altijd aan je muur gehangen in je diverse huizen.'

O Freunde, nicht diese Töne! Sondern laßt uns angenehmere anstimmen Und freudenvollere!

'En wat ik ook heel mooi vind zijn je beide enorme grijsgroene varens. Maar ze zijn zo groot en ik ben bang dat ze doodgaan bij mij.' Het wordt genoteerd in het erfboekje.