Telefoonboeken

Lees net een bericht op Nu.nl dat de telefoongidsen nu écht gaan stoppen. Ik wist eerlijk gezegd niet eens dat ze nog bestonden. Maar ik herinner wel de opwinding over de telefoonboeken. Elk jaar kwamen er nieuwe en het was echt belangrijk dat je de nieuwste had. Dan had je de betrouwbaarste nummers. Er was immers geen andere manier om aan telefoonnummers te komen. Je kreeg alleen het telefoonboek van je eigen woonplaat. In het Postkantoor en de bibliotheek kon je de edities van het hele land inzien. Die waren gekartonneerd.

Via het telefoonboek kon je bijna iedereens adres vinden. Er waren maar weinig mensen die er niet in stonden. Volgens mij betaalde je er als ontvanger niet voor. Het distribueren van die telefoonboeken was elk jaar een mega-operatie. Ik herinner me dat nog uit de studententijd, ik spreek nu over eind jaren zeventig, ik woonde met vier andere studenten op een bovenhuis. Dan lagen er maar twéé telefoonboeken op de de trap. Je moest er als de kippen bij zijn. Maar vaak lagen de stapels van waaruit gedistribueerd werd dan nog ook ergens in de straat en kon je er nog wel een pikken.