In de krant staat een interview met de Amerikaans-Britse comédienne Ruby Wax die weer een boek met levenslessen het licht heeft doen zien. ‘De mens: een handleiding’. Haar eerste boek ging geloof ik over haar bomvolle hoofd en haar depressies, nu gaat het meer reflectief over de werking van de geest. Ze is intussen master in de mindfullness geworden.
Het boek combineert haar eigen bevindingen, en de inzichten van een neurowetenschapper en een boeddhistische monnik. Over waarom we altijd van die negatieve gedachten hebben. Vier van de vijf gedachten zijn negatief, zegt ze, en daar kunnen we niets aandoen, want dat zot in ons DNA. Hoe dat komt, hoe dat werkt. We kunnen er hoogstens een beetje mee dealen. Ze zeggen het allemaal, de hedendaagse wijsheidsgoeroes: stilte helpt. Minder prikkels. De eigen geest bestuderen. Met compassie naar jezelf kijken.
Het boek combineert haar eigen bevindingen, en de inzichten van een neurowetenschapper en een boeddhistische monnik. Over waarom we altijd van die negatieve gedachten hebben. Vier van de vijf gedachten zijn negatief, zegt ze, en daar kunnen we niets aandoen, want dat zot in ons DNA. Hoe dat komt, hoe dat werkt. We kunnen er hoogstens een beetje mee dealen. Ze zeggen het allemaal, de hedendaagse wijsheidsgoeroes: stilte helpt. Minder prikkels. De eigen geest bestuderen. Met compassie naar jezelf kijken.
Negatieve gedachten ga ik vaak te lijf door een beetje te kleuren en te tekenen. Maar sinds de lullige reactie van de bejaarde kleuterjuf uit Buren op mijn tekening van Bébé denk ik almaar dat ze wel gelijk heeft, dat ik helemaal niet kan tekenen en dat ik een oplichter ben.
Dus zit ik in mijn kapelletje met muziek van Kathleen Ferrier op de stereo te peinzen. Normaal zou ik misschien mijn tekening van Kathleen Ferrier posten op mijn blog of bij de tekengroep, maar nu maar niet. Stel je voor dat de kleuterjuf me weer een sneer geeft, dat trek ik niet. Ik blokkeer de tekengroep maar even.
Dan zit ik aan mijn bureautje het Ikea-bureaulampje tekenen. Bij de dagcursus Zen-tekenen had de juf immers gezegd dat alles wat voorhanden is goed is. Het gaat immers om je aandacht in het hier-en-nu. Het ding (welk ding dan ook) je volle aandacht geven. En nadat ik het lampje mijn volle aandacht heb gegeven en met potlood geschetst heb begin ik het vervolgens toch weer in te vullen met waterverf. En het wordt best leuk. Zie je: ik kan best een beetje tekenen. Zo verwerk ik vandaag de negatieve gedachten.
Interview met Ruby Wax: https://www.trouw.nl/religie-en-filosofie/leven-met-de-vijand-in-je-hoofd~a47027d4/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten