Het is carnaval. Niets nieuws, zult u zeggen, maar carnaval maakt geen deel uit van mijn wereld. Maar als ik de Bossche wijk De Pettelaar inrijd zie ik allemaal geel-wit-rode vlaggen aan de balkons en mensen in wonderlijke kostuums. Donkerblauw met geelrode epeauletten en allemaal emblemen.
Het is moeilijk parkeren in haar straat en buutt, want die ligt tegen het centrum aan. daar willen alle carnavalgangers wel parkeren.
'Dat is het kostuum van Den Bosch', vertelt Marg. Zij was vroeger ook wel met carnaval de stad in, met haar toenmalige Bossche vrouw. 'Wat dééd je dan?' vraag ik griezelend. 'Polonaise lopen? Hossen?' Het viel niet mee om aan carnaval mee te doen als noorderling. Ze gingen van kroegie naar kroegie, en in die kroegies staat iedereen enorm gevat tegen elkaar te doen. An Englishman in New York. Een Groninger in Den Bosch...
De wereld van zieke mensen en hun professionele en mantelzorg hulpen is toch een heel andere. Ze was van de week te eten gevraagd door twee buurvrouwen die zeer hartelijk betrokken zijn. Ze hadden een echte feestdis voor haar gemaakt. 'Dat is toch een parallelle werkelijkheid. Zulke wonderschone ontmoetingen zie je niet op tv', zegt Marg. Dat is denk ik niet helemaal waar, volgens mij zijn er best documentaires over, maar daar kijk je niet zo gauw naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten