Sneeuwklokjes

Het is zo kut allemaal, excusez le mot, dat ik maar sneeuwklokjes ga maken. Het is te koud om naar het zwembad te gaan. Mórgen.

Van sneeuwklokjes fleurt men een heel klein beetje op. Vanochtend ben ik naar tuincentrum Vechtweelde in Maarsseveen gereden waar ik drie potjes kant en klare sneeuwklokjes heb gekocht. En ook witte druifjes en nog wat. Mijn eigen sneeuwklokjes in de tuin doen namelijk niets. Bij de kassa bleek dat ze €3,99 per potje kosten. De narcisjes bij AH kosten maar 0,99 cent.

Deze uitspatting moet maar. Sneeuwklokjes zijn veel betekenisvoller. Ze kunnen niet eens de grond in nu, want het vriest. Maar ze zijn zulke symbolen van hoop. Stil-maar-wacht-maar-alles-wordt-nieuw.

Jaren geleden had ik korte tijd een lover die vond dat ze veel psychologisch inzicht had. Zij zei dat mijn blije tekeningen de keerzijde waren van mijn donkere ziel. Ze was theaterregisseur en helemaal niet dom. Zoals kinderen uit oorlogsgebieden en in kampen ook veel blije huiselijke taferelen tekenen. Zo zag zij dat. Ik vond het niet leuk dat ze dat zei. Liever wilde ik horen: 'O! Wat Móói!' Vandaag denk ik: misschien had ze wel gelijk.