Het komt allemaal... (heus wel weer goed)

Ik krijg maar heel weinig mee van de ijskoorts in den lande. Misschien denkt u; wat is er toch bij haar aan de hand? Er hangt iets in de lucht. Dat heeft u dan goed aangevoeld. Dat is ook zo. 

Deze week is de firma waar ik in dienst ben in staat van faillissement verklaard. Daar is weken gedoe en stress aan vooraf gegaan, weken waarin naar ‘oplossingen’ werd gezocht en ik te maken kreeg met heel erg gefrustreerder en steeds woedender freelancers die maanden geen geld hadden gehad. Best grote bedragen. Die waren in staking. Dus deden Mandy en ik alles wat we konden doen met zijn tweetjes. En crisismanagement. Terwijl we elk ook nog onze ziekenhuisbezoeken hadden. Jullie blad is het probleem niet, zeiden ze steeds. Daar vinden we wel een koper voor. Maar die kwam niet. 

Nu liggen 'we' bij de curator. We hebben twee jonge advocaten (v) als curator. Ze kwamen vandaag op bezoek om ons te informeren. Er zijn maar liefst zes gegadigden om ons over te nemen, horen we. Maar daar gaat wel wat tijd overheen. Eerst moeten wij dus naar het UWV voor de afgelopen maand salaris. Want dat hebben wij niet gehad. En de volgende maand. Dat heet de loongarantieregeling.

Mandy en ik zeiden de afgelopen horrorweken tegen elkaar: Maar onze digitale special (ditmaal over natuurboeken) die gaan we wel maken hoor, hoe dan ook, dat vinden we veel te leuk. En Hani501 zei: Ik doe mee. And we did it. Tussen de bedrijven door. Morgen gaat-ie uit, de wereld in.

Als ik eindelijk thuis kom zegt Bobby: 'Kom Lucie Theodora, we gaan lekker naar de Griek.' Lekker door de vrieskou lopen. Lekker souvlaki eten. Lekker glaasje retsina drinken. En dan lekker voor de houtkachel. Het is haast een feestje.