Museum

In de middag gaan we opnieuw naar Zierikzee. Zondag waren er immers de winkels dicht. Er is daar een mooie boekhandel en een mooie muziekwinkel en er is een Stadhuis Museum. Dat Museum geeft een mooie indruk van Schouwen door de eeuwen heen. Fascinerend is een gewas dat hier verbouwd werd  - ‘meekrap’ - waar uit de wortels een rode verfstof gewonnen werd die Zierikzee zo welvarend maakte. Wat ook nieuw voor mij is is dat vroeger de Oosterschelde de toegang tot Antwerpen vormde en niet - zoals nu - de Westerschelde. Dat verklaart het belang van Zierikzee ooit.

Er zijn momenteel ook drie tijdelijke tentoonstellingen: één over in zilver gevatte bijbels en één over een Zeeuwse kunstenares Victoria Kloek, dochter van de Zeeuwse schilder Joop Kloek. De tentoonstelling over haar werk heet ‘Tintelend Licht’. Het zijn allemaal abstracte doeken met weinig vorm en licht van kleur. De schilderijen van haar vader spreken me meer aan. Dat zijn speelse landschappen. En als derde tentoonstelling is er een serie schilderijen van ene Carine van Gorp over de watersnoodramp. Inspiratiebron: een fotoboek van twee Zierikzeese tantes uit 1953, van die kleine vierkante zwart-wit kiekjes. Opdat wij niet vergeten.

Daarna kuieren we wat langs winkels en door straatjes. De boekhandel (De Vries) is groot en breed gesorteerd. Bobby en ik kopen allebei drie boeken. Nu is het rustig, zeggen ze, maar straks gaat de Boekenweek los. Zes boeken om sluitingstijd: dat moet me een fijne afsluiting van de dag zijn.

Zierikzee lijkt me een heerlijke stad om te wonen. Er is niet eens hoogbouw. Ook hier zal het ‘s zomers stervensdruk zijn. Nu niet. De winkels gaan om 17.30 uur dicht. We eten sibtongetjes met garnalensaus in de Brasserie aan de Oude Haven. 

Dus als je vaststelt dat je niet hóeft te genieten, dan kun je ook best weer wèl genieten.