Lubach

Het duurde even voor ik gewend was aan de stijl van Arjen Lubach, met zijn geschreeuw en zijn geestige jingles, maar nu waardeer ik hem toch wel zeer. Jammer dat zijn seizoen weer over is. Hij is zeer vasthoudend in zijn thema’s. Niet enerzijds anderzijds, maar maakt een keuze. Laatst had hij een aflevering over doorgefokte rashonden bijvoorbeeld met platte neuzen die nauwelijks adem kunnen halen. Zelfs haalde hij er de schattige Cavelier King Charles Spaniël-hondjes bij die in dat kleine bovenkamertje te weinig ruimte voor de hersentjes zou hebben. En altijd hoofdpijn.

Deze zondag heeft hij het over Facebook, dat het een verslavende dienst is wat iedereen inmiddels echt wel en dat het van geen kanten deugt maar er toch niet al wil. Voor bedrijven helemaal, die hebben het nodig voor hun marketing en pr. In allemaal kranten staat stap voor stap beschreven hoe je van Facebook af kan (dat is namelijk geen sinecure) maar zelf blijven die kranten er wel op.

Zelf heeft hij een ‘event’ aangekondigd aanstaande woensdag dat hij van Facebook af gaat. Ik wil het nog steeds niet. Er af.